|
|
Pozdrowienie i uwielbienie Najświętszego i Niepokalanego Serca Maryi.
napisane przez św. Gertrudę.
Pozdrawiam Cię, o Serce Najświętsze!
Pozdrawiam Cię, o Serce Najsłodsze!
Pozdrawiam Cię, o Serce Najpokorniejsze!
Pozdrawiam Cię, o Serce Najczystsze!
Pozdrawiam Cię, o Serce Najpobożniejsze!
Pozdrawiam Cię, o Serce Najroztropniejsze!
Pozdrawiam Cię, o Serce Najcierpliwsze!
Pozdrawiam Cię, o Serce Najposłuszniejsze!
Pozdrawiam Cię, o Serce Najczujniejsze!
Pozdrawiam Cię, o Serce Najwierniejsze!
Pozdrawiam Cię, o Serce Najukochańsze Maryi! Panny nad pannami, i Matki Boga mojego.
Pozdrawiam Ciebie i czczę, o Panno najsłodsza, i winszuję Ci tego zjednoczenia zawartego ze Zbawicielem świata i wywyższenia nad wszelkie stworzenia. Ażebym wynagrodził te tak liczne zaniedbania się, najczulsza Matko w służbie Twojej, ofiaruję Tobie najszlachetniejsze i najczcigodniejsze Serce Jezusa, łącząc uczucia miłości synowskiej, którą Ci wyświadczają na tej ziemi i którą odbierasz w niebie po wszystkie wieki.
O Boski Jezusie! błagam Cię przez Serce Twe najsłodsze, racz mi przebaczyć wszystkie grzechy których się dopuściłem względem Ciebie i Matki Twojej najukochańszej; i spraw, żeby pomimo moich uchybień i niewdzięczności, była Ona dla mnie Matką czułą i łaskawą, tak za życia mego doczesnego, jako też i w godzinę śmierci. Amen.
O, Maryjo, czemu biegniesz w niebo,
Z jaką śpieszysz do Boga potrzebą?
Czy Cię wstyd już Twej ubogiej chatki,
Czy Ci żal jest Twej już zmarłej matki?
Ty nas żegnasz ostatnim tchem, Pani?
O, my wiemy, co znaczy Twój skon!
Nie płaczemy, bośmy przekonani,
Że Cie czeka w niebie chwały tron.
Deus, qui fídei sacraménta in Unigéniti tui gloriósa Transfiguratióne patrum testimónio roborásti, et adoptiónem filiórum perféctam, voce delápsa in nube lúcida, mirabíliter præsignásti: concéde propítius; ut ipsíus Regis glóriæ nos coherédes effícias, et eiúsdem glóriæ tríbuas esse consórtes.
“Martyrologium Rzymskie na dzień 2 sierpnia:
W Asyżu, w Umbrii, poświęcenie patriarchalnej bazyliki świętej Maryi Anielskiej, nazywanej także Porcjunkułą, którą seraficki Ojciec Franciszek miał w wielkiej czci i uczynił ją głową swego zakonu. W niej też za przyczyną błogosławionej Bożej Rodzicielki Dziewicy otrzymał od Chrystusa Pana odpust zupełny dla wszystkich wiernych. Odpust ten papież Hinoriusz III jako namiestnik Chrystusa i z jego rozkazu zatwierdził, a Grzegorz XV rozszerzył na inne kościoły naszego zakonu serafickiego. Innocenty XI zaś przydzielił ten odpust także zmarłym.”
 Bogarodzico Dziewico! Królowo Szkaplerza świętego i Matko nasza! Nieustannie przywołujesz nas do Siebie.
Pani i Królowo nasza!
Jak niegdyś przez dar Szkaplerza świętego ocaliłaś swój umiłowany zakon karmelitański od rozbicia i upadku, a nam wszystkim dałaś znak szczególnej opieki, tak dzisiaj stań na drogach ludzkości odchodzącej od Boga jako znak pojednania i ratunku dla świata.
Bądź ocaleniem dla całej ziemi, Kościoła i naszego narodu. Odnów znaki i powtórz cuda! Otrzyj łzy cierpiącym, ochraniaj niewinność dzieci, broń wiary świętej w sercach młodzieży; rodzinom naszym uproś pokój i miłość wzajemną, i ducha ofiary!
Naszej całej Ojczyźnie, którą tak bardzo umiłowałaś, błogosław od tronu Twej łaski. Niech będzie pociechą dla Twego Serca!
Wyjednaj nam dar wytrwania w wierze ojców naszych, byśmy Cię mogli chwalić teraz i w wieczności. Amen.
“Magníficat ánima mea Dóminum,
et exsultávit spíritus meus
in Deo salutári meo;
quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ,
ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes.
Quia fecit mihi magna, qui potens est:
et sanctum nomen eius,
et misericórdia eius a progénie in progénies
timéntibus eum.”
O Krwi najdroższa,
O Krwi odkupienia;
Napoju życia, z nieba dla nas dany!
O zdroju łaski,
O ceno zbawienia,
Ty grzechowe leczysz rany!
Tyś w Jezusowym kielichu zamknięta,
Abyś nas wszystkich życiem napawała,
Abyś dla świata, Krwi Boska Prześwięta,
Miłosierdzie wybłagała!
O Krwi najdroższa, przez Serce przeczyste,
Gdzie Twoje źródło miałaś na tej ziemi.
Cześć Tobie niesiem, dzięki wiekuiste,
Z Aniołami, ze świętymi.
Męka Bożych Apostołów uświęciła dzień wschodzący;
Piotr i Paweł otrzymali wieniec chwały i zwycięstwa.
Obu mężów połączyła krew przelana bohatersko;
Szli za Bogiem jako wodzem, Chrystus wiarę ich nagrodził.
Najpierw złożył swe świadectwo Piotr Apostoł, za nim Paweł,
Równy chwałą i wybrany, by się stać narzędziem Pana.
Szymon, aby uczcić Boga, zmarł na krzyżu odwróconym,
Wspominając przepowiednię niegdyś daną mu przez Mistrza.
Stąd wyrasta wielkość Rzymu, który gorliwością słynie,
Utwierdzony krwią tak cenną, godność swą z pasterza czerpie.
Tu się mogą spotkać ludzie z mieszkańcami jasnych niebios;
Tu narodów jest stolica, tron nauczyciela świata.
Dziś prosimy, Zbawicielu, zbyś raczył nas, niegodnych,
Złączyć w szczęściu wiekuistym z pasterzami Twego ludu. Amen.
 Ut queant laxis
resonare fibris
Mira gestorum
famuli tuorum,
Solve polluti
labii reatum,
Sancte Iohannes.
|
|
